عطرت را برایم بفرست
امروز روز جهانی #پست است ولی احتمالا خیلی از ماها هیچوقت نه نامه ای پست کرده ایم و نه نامه ای از پست دریافت کرده ایم، ما تا چشم باز کردیم یک صفحه سفید الکترونیکی جلوی چشممان بود که باید کلماتمان را درونش میریختیم..
نه خودکار و قلمی میخواست، نه اشتباهی رو میبایست خط خطی می کردیم، فقط یک دکمه را می گرفتیم و کلمه یا جمله ای را پاک میکردیم و از نو می نوشتیم. حتی می توانیم بعد از ارسال برویم و ویرایش ش کنیم و ..
نوشتن نامه اما فرق دارد.
باید تمام فکرت را جمع کنی، تصمیم بگیری و شروع کنی به نوشتن، درست بنویسی با کلمات کامل، با فعل و فاعل ِ صحیح.. باید با سلام شروع کنی و تمام حرفت را بگویی و از گفتنش مطمئن باشی..
شکلک و ایموجی و استیکر هم ندارد، فوقش یک لبخند کنار اسمش می کشی.. یا خیلی هنرمند باشی یک منظره از نخلی تنها در غروب خورشید را گوشه برگه ات نقاشی میکنی تا نامه ات زیباتر شود..
درست که نامه های امروزی راحت تر و مطمئن تر به مقصد می رسند و ترس و لرز ندارد، که مبادا نامه را شخص اشتباهی بردارد، مبادا نامه را شخص اشتباهی بخواند، مبادا اصلا هیچوقت به دست مقصد و مقصودمان نرسد..
با همه این تفاوت ها نامه های کاغذی قدیمی یک برتریِ ویژه داشت که هیچ ایمیل و پیامک و کامنتی ندارد.
نامه ها عطر داشتند، کاغذهای معطر، خودکار های معطر، برگ و گلبرگ های خشک شده، همه اینها یک طرف نامه های کاغذی عطر داشتند، عطر دستانِ نویسنده، عطر نفس هایش، عطرش..
روز جهانی #پست است ولی احتمالا خیلی از ماها هیچوقت نه نامه ای پست کرده ایم و نه نامه ای از پست دریافت کرده ایم، ما تا چشم باز کردیم یک صفحه سفید الکترونیکی جلوی چشممان بود که باید کلماتمان را درونش میریختیم..
روزی که علم به جایی برسد که این صفحات سفید الکتریکی عطر معشوق را به مشاممان برساند احتمالا دیگر از خدا چیزی نخواهیم خواست.
زندگی خیلی عجیبه غریبه ها...