دنیای کوچک ما آدم ها

دو چیز دلچسبِ کشنده در دنیا وجود داره..

اولین بوسه 

و

آخرین بوسه.

 

دومی از اولی هم قاتل تره.

از کجا بدانیم

زنده ایم

و آنطور که گمان می کردیم نبود، بی عشق هم می شد دوام آورد، دوام آوردیم و از یک جایی به بعد دیگر ندویدیم، جستجو نکردیم و برایش نخواندیم، نخواندیم و حرف نزدیم و بحث نکردیم و نظراتمان را در دلمان در مغزمان در روحمان و برای خودمان نگه داشتیم.. بی عشق زنده ماندیم و بی حرف زنده ماندیم و گمانم بی زندگی هم زنده خواهیم ماند...


بعد از مدت ها در تکست بار اینجا تایپ کردم و نوشتم.. گمونم اگر همینجا ادامه میدادم زودتر نویسنده می شدم، ولی شما کماکان در تلگرام و اینستا بخوانید مرا...