الف میمی که من هستم

باران که می بارد

دلت باز می شود

تو یک پنجره ای

چشمان تو را نمی بندد،

هیچ پرده ای

تو یک پنجره ای

نور می آوری و طراوت؛

از پس دیوار

*دلم یک خانه می خواهد، بر بلندای شهر که پنجره های قدی اش مرا را پیوند دهد با آسمان.