خیانت
لعنتی، شب هایی که تو در کنارم نیستی
مثل دیشب؛
باز همخوابه ی روزگارِ دورم
کنار بالین من ست..
من این شب ها با پروفن(کلونازپام) می خوابم..
+آهنگ امروز همون پایینی...
پ.نوشت: دنیای عجیب و آزار دهنده ایست این وبلاگستان، بیش از گذشته از شناختن حقیقی چهره های پشت این نوشته ها می ترسم، تازگی ها دیده ام اینطرف و اونطرف با اسم و آدرس من کامنت گذاری شده، و یا کامنت های بی نام و نشانی را به نام من تعبیر کردند، خواستم همینجا بگم؛ذره ای هوش به خرج بدید و دست کم از سبک نوشتاری و ادبیات نوشته ها درباره شون اظهار نظر کنید، من با کسی خرده برده ندارم، اهل کامنت های مسلسلی و طولانی و تفصیلی و تشریحی و روح و روان کاوانه هم نیستم، هرگز، هرگزِ خدا هم بی نشانی برای کسی کامنت نمی ذارم، از کسی هم ترس ندارم که بخوام خودمو پشت هویت مجهولی پنهان کنم. خارج از ساعت اداری هم جایی کامنت نگذاشته و نمی گذارم. روش من اینست که اگر از کسی یا وبلاگی خوشم نیاد از لیست پاکش می کنم و بهش سر نمی زنم، اگرم بر حسب اتفاق گذرم بهش بیافته کامنت نمی ذارم براش. اگرم بذارم حتما با آدرس خودمه... هر چند یواش یواش به کامنت های آدرس دار هم مشکوک شدم من.
حتی در برابر توهین، اهل سکوتم نه اینکه بخوام پشت و روی مردم باهاشون کل کنم..
ایراد بزرگ وبلاگ نویسی، اینکه اینجا شخصیت ها هویت و اکانت ندارند رو دستمایه ی تخریب آدم ها قرار ندیم، وجدان داشته باشیم.
زندگی خیلی عجیبه غریبه ها...