چند روزی بیش تا مهــــر نمانده است

کاش این مهر

پایانِ مهر های دروغین باشد.

در مهــری که می رسد؛ مهریه ام کن اندکی از طلای برگ های پاییزی...

+ برگ از درخت وقتی زمین افتاد که گمان کرد طلاست.