الف میمی که من هستم

بیچاره لبهایم؛

* من می گزم ؛ مبادا سخنی به نا روا یا شکننده از میان لبهایم بیرون بیاید.

* تو می گزی ؛ مثل چشیدن شهدِ گلهای یاس ،تا از لبهایم کام گیری.

* او می گزد ؛ تا به دنیا ثابت کند که یک خون آشام است.

اینست سرنوشت لبهایی که بوسه را تقدس می بخشد.